مزایای استفاده از دمنوش کنگر فرنگی

کنگر فرنگی یک گیاه یک ساله است که به خانواده کاسنیان تعلق دارد. در متون طبی ایرانی این گیاه با نام‌هایی نظیر آرتیشو و ارده شاهی شناخته می‌شود. از آسیای مرکزی و جنوب اروپا به عنوان زیستگاه‌های بومی این گیاه یاد می‌شود. مهم‌ترین قسمت کنگر فرنگی غنچه آن می‌باشد که معمولاً سبز رنگ هستند. در طب سنتی ایرانی از دمنوش کنگر فرنگی برای درمان برخی از بیماری‌ها استفاده می‌شود چرا که این گیاه سرشار از ترکیبات مفید و نادر می‌باشد. همچنین جالب است بدانید که رومی‌ها و یونانی‌ها، صدها سال قبل از میلاد مسیح از این گیاه استفاده می‌کردند. اگر دوست دارید با خواص دمنوش کنگر فرنگی بیشتر آشنا شوید، ما را در ادامه این مقاله همراهی کنید.

تمامی حقایق مربوط به ویتامین B12

داستان B12 جنگ و دعوای مداومی است که میان گوشتخوران و گیاهخواران وجود دارد و البته سودی هم نداشته و ندارد اما آنچه اهمیت دارد این است که بدانیم اصلا ویتامین ب12 چیست، چه فعالیتی را انجام می‌دهد و چرا اینقدر یک دفعه مهم شد و در نهایت باید بدانیم که چگونه این ویتامین آلی حلال در آب، جذب بدن می شود!

داستان ویتامین ب12

کوبالامین ویتامینی که دارای پیوندهای کبالتی است برای بدن بسیار حیاتی بوده اما میزان نیاز بدن به این ویتامین خیلی کم است و در نهایت می شود گفت که شاید نیاز آن حداکثر تا 10 میکروگرم برسد. طبق نظر اکثریت افراد که البته شوی تبلیغی می‌باشد این است که ویتامین ب12 تنها از طریق حیوانات تامین می شود اما با تحقیقات پزشکی و علمی کاملا مشخص شد که این ویتامین توسط باکتری ها تولید می شود. حیوانات گیاهخوار با داشتن این باکتری درون روده و البته سیستم گوارشی بسیار خوبشان این ویتامین را در بدنشان سنتز و تولید می کنند. به دلیل وجود و تولید زیاد این ویتامین در مدفوع حیوانات گیاهخوار و استفاده از این کود برای تقویت زمین، ویتامین ب12 به گیاهان انتقال یافته و در چرخه حیات بخش خود به بدن انسان می رسد.

ویتامین ب12 و چگونگی آن در جذب بدن

جذب ویتامین ب12 از معده آغاز می شود. پس با اضافه شدن ماده ای در معده به نام غذا که به فاکتور داخلی شهرت دارد و سپس ترکیب آن با مواد شیمیایی خاصی توسط لوزالمعده، مواد غذایی حامل به روده کوچک رفته و این ویتامین پس از دریافت بواسطه انتقال دهنده هایی به کبد منتقل شده و حداکثر تا پنج میلی گرم ذخیره می شود، اما نکته ای که در این میان حیاتی است و ما کمتر در رابطه با آن می دانیم و تنها به اسم ذخیره کردن در بدن گاهی به گوشمان خورده، پروسه ای است که مانند سیستم بازیافت عمل می کند، به این شکل که همانند پروسه چربی سوزی که همان بازیافت گلوکز است، پروسه های بازیافت متعددی در بدن داریم که مواد و آنچه لازم است را دوباره به مقدار نیاز به چرخه بدنی از محل انبار بدن بازیافت می کند.

منبع: آسان طب