همه جوامع تمهیداتی دارند تا نیازهای مردم خود را با آن برطرف سازند، آتش نشانی، پلیس، اورژانس پزشکی و ... از این دست تمهیدات هستند. اورژانس اجتماعی نیز یکی از تمهیداتی است که به تازگی برای برطرف ساختن نیازهای اجتماعی مردم به کار می رود. با توجه به تازگی اورژانس اجتماعی چه در جهان و چه در ایران شاید مردم با شرح وظایف و چگونگی ارتباط با آنها آشنا نباشند. در این مقاله قصد داریم تا به معرفی اورژانس اجتماعی، خدمات و وظایف آن بپردازیم.
برنامه اورژانس اجتماعی شامل 4 فعالیت است، این چهار فعالیت زیر نظر معاونت اجتماعی سازمان بهزیستی کشور است و شامل:
افراد تحت پوشش این مراکز، کسانی هستند که دچار خشونت های خانگی مثل همسر آزاری، کودک آزاری، سالمند آزاری و حتی معلول آزاری شده اند، همینطور کسانی که قصد خودکشی دارند یا خانواده افرادی که این کار را انجام داده اند تحت پوشش این مراکز هستند.
علاوه بر این، دخترانی که از منزل فرار کردند و کسانی که در خانواده دچار اختلافات شدید خانوادگی و زناشویی هستند مورد حمایت و کمک قرار می گیرند. در این طیف زنان و کودکان برای کمک در اولویت هستند.
همچنین موضوعات کودکان خیابانی و طلاق نیز که آسیب های اجتماعی به حساب می آیند، در دفتر دیگری در سازمان بهزیستی به نام امور آسیب دیدگان اجتماعی مورد بررسی قرار می گیرند، اگرچه بعضا فعالیت های این دفتر در اورژانس اجتماعی انجام می شود.
منبع: آسان طب
کاردرمانی یکی از رشتههای علوم توانبخشی است که در واقع میتوان گفت درمان با کار و امور روزمره زندگی افرادی است که به هر دلیلی دچار ناتوانی شدهاند، این ناتوانی میتواند جسمانی باشد، مثلا کسی که در تحرک، حرکات دست، پا و ... ناتوانی دارد، همچنین ناتوانی میتواند در حوزه مشارکتهای اجتماعی باشد. کار درمانگر از اصول علوم پزشکی استفاده میکند تا افرادی که دچار این اختلالات هستند را بازتوانی کند. در این مقاله قصد داریم تا به معرفی کاردرمانی و توضیحاتی پیرامون آن بپردازیم.
به گزارش آسان طب کاردرمانی در واقع استفاده از فعالیت های هدفمند برای درمان است، این فعالیت ها می تواند تمام فعالیت های روزانه فرد حتی تفریح و بازی باشد. بعضا در جامعه این تفکر غلط وجود دارد که به اشتباه کاردرمانی را کمک گرفتن از کار یا شغل تلقی می کنند، اما منظور از آن فعالیت هایی است که فرد در طی روز انجام می دهد.
توانبخشی دارای دو بخش است، یکی بخش قبل از سال 2002، که در آن افرادی به کاردرمانی مراجعه می کنند که در ساختار و عملکرد بدنی خود دچار نقص شده اند و مشارکت اجتماعی آن ها دچار مشکل شده است. بعد از سال 2002 چیزی که در تعریف های ICF و WHO مشاهده می شود، توانمندسازی عصبی است، یعنی گره خوردن رشته دوست داشتنی کار درمانی با رشته اعصاب شناسی به منظور پیشگیری از آسیب های عصبی.
طبق قاعده، هر فردی در خود یا نزدیکانش آسیبی را مشاهده می کند باید به متخصصین و پزشکان مراجعه کند و پس از این که تشخیص قطعی شد، اقدامات پزشکی و مصرف دارو صورت می گیرد و پس از آن این افراد به مراکز کاردرمانی ارجاع داده می شوند.
منبع: آسان طب